Italiaanse groenten

Je kent ze wel. Smakelijk gehakte groenten. Gewassen en wel in een pakje. Zuurstofarm verpakt. Lekker lang houdbaar. Lekker makkelijk. Rits, rats pakje open. In de hete olie. En dan valt er altijd zo'n obscuur zakje met geur, kleur en smaakstoffen onder uit het bakje. Ik heb me altijd afgevraagd wie dat bij zijn eten gooit. Getver. Ik pak dat zakje altijd voorzichtig vast en werp het met een zuivere basketbalworp in de afvalemmer. Maar het zit er niet voor niets. Dus er zullen toch mensen zijn die denken: "He, das lekker. Geur, kleur en smaakstoffen in zo'n makkelijk zakske. Die gaan wij er eens even lekker bijgooien".

Maar goed. Ik gooi dat zakje dus weg. En doe er dan zelf nog wat knoflook bij of wat fijngesneden parma ham die ik overheb van het weekend. En dan worden die groenten pas echt Italiaans. Want je snapt wel dat dat zakje niets met Italie te maken heeft.

Visje erbij of een fijne pasta met wat gorgonzola en je hebt weer lekker en gezond gesmikkeld vandaag.